मायामा अत्रिप्त भान साट्यौ

तिमीलाई लाली जोवन चढेजस्तो लाग्थ्यो
मभित्र पनि बैशको मात बढेजस्तो लाग्थ्यो
तिमीले पहिलो नजर फ्याँक्दाखेरी
मेरो अन्तै नजर घुमिरहे
शायद यस्तै होला, यस्तै गर्दै थेँ होला
तर
नजर तिमीमा अड्केपछी
तिम्रो नजर र मेरो नजर मिलेपछी
भावसागरमा चुर्लुम्म डुबिसकेछु
प्रेम दर्शाउन मायाको आडमा उभिसकेछु ..................!!

तिमीलाई नियालेँ बेस्सरी
रुप त फुर्सद मै भगवानले बनाइदिएजस्तो
त्यसैमा हर कला सजाइदिएजस्तो
आहा!
परी भनेर सम्बोधन गर्ने तिमी नै पो हौ कि..............!!

कालो लामो केश
खेलिरहन पाएजस्तो
निधार उस्तै टक्क मिलेको
हेरिरहन पाएजस्तो
गाजलु ती ठुल्ठुला आँखा
जुधाइ रहन पाएजस्तो
पुक्क परेका गाला अनि पिपलपाते ओठ
चुमि रहन पाएजस्तो
चिटिक्क ठीक्क सजिएको नाक
जिस्किएर समाइरहन पाएजस्तो
हो
पाएजस्तो लाग्थो..................!!

तिमीले नजर साट्थ्यौ
त्यसमा माया भरी फर्काइदिन्थेँ
म नजर साट्थेँ
तिम्ले त्यसमा हृदय राखी पठाइ दिन्थ्यौ
मेरो माया के सँग परेछ?
मनमा तत्कालको जिज्ञासा
तिम्रो रुपले भरिपूर्ण शरीर या भावनासँग?
जवाफ खोज्दा जवाफ पाइहाले
आकर्शन रुपबाट
माया दिलबाट .....................!!

अनुमती पाए
त्यै बेला एक चिम्टी सिन्दुर मेरै नामको भरिदिउँ लाग्थ्यो
न्यानो अङ्गालो जीवन भर साटिदिउँ लाग्थ्यो
तर
तर त्यहाँ पहल भएन/थिएन
शायद तिमीलाई पनि मलाई जस्तै समाजको चिन्ता थियो
अपरिचित सँग बोल्न, रमाउन र खुशी कमाउन अप्ठ्यारो थियो
फेरी हामीले धेरै साट्यौ
नजर साट्यौ
नजरसँगै दिल साट्यौ
दिलसँगै माया साट्यौ
मायामा अत्रिप्त भान साट्यौ ................!!

Labels: कबिता