साच्चै देशको बेहाल के सुनाउनु ?
हेर त
उ परको बस्तीमा चुलो निभेछ
भोकले भरिएका पेटहरु
अनि तेही पेटमाथि टेकेर
हेर त
तिनीहरू शासन सत्तामा टिकीरहेछ
फेरि
ती भोकले भरिएका पेटहरू
तिनीहरूकै आस्वासनमा बिकीरहेछ.....||

चौरासी नाघेकाहरु
उमेरले डाँडा काटेकाहरु
हाम्रो देशमा
युवाहरुभन्दा झन् "जवान युवा" भै चम्किएका छन् ।

काला मन भएका काला मान्छेहरुले
हाम्रा नदिनाला लुटे
सग्लो तराई सर्लक्कै लुटे 
नक्कली लुम्बिनी बनाएर लुम्बिनी लुटे
अब बुद्ध लुट्ने तयारीमा जुट्दै छ ।

चौरासी ब्यन्जन पकाउछन्
खान्छन् र भूँडी अघाउछन्
भोकाएका भूँडीहरुको सानो गफ हाँक्छन्
क्षनिक चिन्ता बिलाउँछ, अर्को दाउ ताक्छन्.............।।

कुर्सी भो प्यारो तिनलाई सिंहदरबारको
चासो छैन, चिन्ता शून्य जन-घरबारको
ठड्याइदिन्छ जनतालाई सपनाको महल
उभ्याइदिन्छ आशामात्र, केही हुन्न पहल ..............।।

पार्न, पर्न दिन हुन्नथ्यो' हात भ्रस्टको
लथालिङ्ग, भताभुङ्ग बेहाल राष्ट्रको
सुक्छन् र लुक्छन् बिकासका योजनाहरु
खोक्रो देशमा बन्छन् नेताका खजानाहरु..............।।

कुर्सीसत्ता नेपालको भारतबाटै चल्छ
सिमानाका बाँधहरु सिमानामै ढल्छ
बैध यहाँ भए पनि अबैध हुनुपर्छ
आफ्नो भूमिमा अरुको कैद हुनुपर्छ.................।।

राष्ट्रको लागि एकपटक फेरी लड्छु 

सड्यन्त्र भ्रस्टचार मेरै आँखा सामु गरिरहन्छौ
जनतालाई दु:ख दिईदिई दिनकै मारिरहन्छौ
फेरी पनि केही नबोल  भन्छौ
तर कहाँ मेरो मनले मान्छ
जुन कुरा नबोल भन्छौ, त्यही कुरा बोलिरहन्छु ।।

छाप्रो-झुपडिमा बस्नेहरुको दर्दनाक अवस्था हेरिरहन्छौ
केही बोल्न थाले, जबर्जस्ती लात मारी मुख बन्द गर्छौ
ती गरीब-दीन दुखिहरुको पीडा नलेख भन्छौ
तर कहाँ मेरो मनले मान्छ
जुन कुरा नलेख भन्छौ, त्यही कुरा लेखिरहन्छु ।।

शान्तिको प्यासले तिर्खाएर छट्पटिएका छन्
देश अझै सङ्कट र दलदलमा लटपटिएका छन्
ती वास्तविक चित्रलाई नकोर भन्छौ
तर कहाँ मेरो मनले मान्छ
जुन कुरा नकोर भन्छौ, त्यही कुरा कोरिरहन्छु ।।

तिमीलाई लाली जोवन चढेजस्तो लाग्थ्यो
मभित्र पनि बैशको मात बढेजस्तो लाग्थ्यो
तिमीले पहिलो नजर फ्याँक्दाखेरी
मेरो अन्तै नजर घुमिरहे
शायद यस्तै होला, यस्तै गर्दै थेँ होला
तर
नजर तिमीमा अड्केपछी
तिम्रो नजर र मेरो नजर मिलेपछी
भावसागरमा चुर्लुम्म डुबिसकेछु
प्रेम दर्शाउन मायाको आडमा उभिसकेछु ..................!!

तिमीलाई नियालेँ बेस्सरी
रुप त फुर्सद मै भगवानले बनाइदिएजस्तो
त्यसैमा हर कला सजाइदिएजस्तो
आहा!
परी भनेर सम्बोधन गर्ने तिमी नै पो हौ कि..............!!

कालो लामो केश
खेलिरहन पाएजस्तो
निधार उस्तै टक्क मिलेको
हेरिरहन पाएजस्तो
गाजलु ती ठुल्ठुला आँखा
जुधाइ रहन पाएजस्तो
पुक्क परेका गाला अनि पिपलपाते ओठ
चुमि रहन पाएजस्तो
चिटिक्क ठीक्क सजिएको नाक
जिस्किएर समाइरहन पाएजस्तो
हो
पाएजस्तो लाग्थो..................!!

तिमीले नजर साट्थ्यौ
त्यसमा माया भरी फर्काइदिन्थेँ
म नजर साट्थेँ
तिम्ले त्यसमा हृदय राखी पठाइ दिन्थ्यौ
मेरो माया के सँग परेछ?
मनमा तत्कालको जिज्ञासा
तिम्रो रुपले भरिपूर्ण शरीर या भावनासँग?
जवाफ खोज्दा जवाफ पाइहाले
आकर्शन रुपबाट
माया दिलबाट .....................!!

अनुमती पाए
त्यै बेला एक चिम्टी सिन्दुर मेरै नामको भरिदिउँ लाग्थ्यो
न्यानो अङ्गालो जीवन भर साटिदिउँ लाग्थ्यो
तर
तर त्यहाँ पहल भएन/थिएन
शायद तिमीलाई पनि मलाई जस्तै समाजको चिन्ता थियो
अपरिचित सँग बोल्न, रमाउन र खुशी कमाउन अप्ठ्यारो थियो
फेरी हामीले धेरै साट्यौ
नजर साट्यौ
नजरसँगै दिल साट्यौ
दिलसँगै माया साट्यौ
मायामा अत्रिप्त भान साट्यौ ................!!

कुराइयो र कुरियो पनि
भुलाइयो र भुलियो पनि
कुराई र भुलाई पछीको परिणाम सुन्य
अर्थात
सुन्यताभित्र लुक्या' रै'छ परिनाम सुन्य 
चुनाव जिताए
नेता बनाए
रहेछ भ्रस्ट
राष्ट्र नै नस्ट..........!

उनी राम्री थिई
साच्चै राम्री थिई
सौन्दर्य पनि सबैको उनी एक्लैलाई खन्याइदिएजस्तो
भगवानले फुर्सदमै मेहेनत गरी उनैलाई बनाइदिएजस्तो
रुपकी धनी
मनकी गुनी
सुबासिली
साच्चै राम्री थिई........||

सकियो म्याद
थपियो फेरि
सकियो थपियो
थपिएर सकियो
समाधान थपिएन
आउछ भनी जनतालाई
आश आशमै पर्खाइदिए
४ बर्षको उपलब्धीलाई
सुन्यतामा फर्काइदिए ............||

चार बर्षम्म आरोपसँगै प्रत्यारोप चलिरह्यो
सहमती र असहमतिको भिडन्त परिरह्यो
जनताको आशा निराशामै ढलिरह्यो
एमालेको ढिपी
कङ्रेशको यथास्थितीता
माओवादीको उग्रता
अरु साना पार्टी त्यस्तै अडान
संबिधान नबन्दा निरश जनता
उन्नाइस दिनको उल्लास पुरियो
करोडौ खर्च गरेको चुनाव तुहियो
संबिधान नै नबनाई
संबिधान सभा बिघटन
ब्यर्थैको छ्यासछ्यास्ती संगठन............||

जुनेली रात
तिमीमा चढेको यौवनको मात
छिटपुट जुनको किरणमा
हेर्न मन लाग्यो
मुलायम स्पर्शमा अधर चुम्दै
अङ्गालोमा बेर्न मन लाग्यो .........||

शब्दहरु मनभरी सजाइरहूँ जस्तो
तारिफ गर्दा लाजले लजाइरहूँ जस्तो
कत्ती मिठा शब्द प्रस्तुती
श्रवनिय त्यो मिठो बोलिमा ......!!

नयाँ नम्बर
उठाइहाल्न आँट नआएको स्थिती
हैन हैन
उठाई दिउँ न त
न नयाँ ठाउँबाट मलाई सम्झेर
मेरो बोली सुन्न नै फोन गरेको थियो कि कतै
टिर्र तीन घन्टी बज्दासम्म
रिसिभ बटन नथिच्दैमा
यस्तै यस्तै कौतुहल
शान्ता मनभरी कोलाहाल ..........!!!

अँ
उठाएँ
"मणिक जि फ्याफुल्ला, सञ्चै हुनुहुन्छ?"
कत्ती सहज सोधाई थिए
जवाफ सहज चिनेकै जस्तो हुर्याइदिएँ
नसुनेको तर सुनेको भान मनमा
परिचय सोध्न आतुर मनमा
"सुरेशमान रुम्बा"
अनि त के चाह्या थियो र मलाई पनि
दिक्क लाग्दो दिनमा
अन्त्य शुभ हुने भो सोचेर गफ दिन म नि कम्त आतुर थिइनँ .........!!

सम्झिल्याएँ बिगत र बिगतमा साटिएका गफसफ
अपरिचित स्वरमा परीचित मित्र
उत्साहित र उमङ्गित मन
खुशी साट्यौ
माया बाड्यौ
दु:ख ढाट्यौ
यस्तै यस्तै अन्य गर्यौ
लगभग घण्टा सुइले एक फन्को मारिसक्दा पनि
मलाई गफैमा फन्को मार्न पुग्दै थिएन
चित् नबुझाई झ्याप्पै राखियौ .....!!

नेताहरुले भत्ता पचाउन
पाएको छ राम्रै काम
त्यही मौकामा कमाउन
पाएको छ राम्रै दाम ।।

जनताको श्रमलाई सोशी
खान पाएको छ माम
बुद्धिमा राम्रै बिर्को लागी
भएको छ दिमाग जाम ।।

भ्रस्टहरुको नामलिस्टमा
थप्न सफल अर्को नाम
कहिले झुल्किएला खोइ
यिनिहरुको बुद्धिमा घाम !?

मायाको सुन्दर कोशेली
सबैसँग बाड्न पाइयोस्
मनको दुःखाई पीडाहरु
मनैसँग साट्न पाइयोस् ।

फक्रेका गुराँस जस्तै
फुलेर बाँच्न पाइयोस्
डाँफे–मयुर चरीजस्तै
खुलेर नाच्न पाइयोस् ।

किसानले आफ्नो खेत
जोत्न, खन्न पाइयोस्
स्वाभिमानको साथमा
नेपाली भन्न पाइयोस् ।

सारा हामी नेपालीलाई
एकतामा उन्न पाइयोस्
गरिबले पनि महलको
सपना बुन्न पाइयोस् ।

साँच्चै गल्ती भएकै हो
जानेरै गल्ती गरेकै हो
आफ्नोभन्दा छोरोको सपना प्राथमिकतामा राखेथे होला
दु:ख सहदै-खप्दै-छोप्दै छातीमै सधैं टाँसेर राखेथे होला
हो त्यही छातीमा लाती हानिदिए
यसो गर्दा कत्ती मुटु दुख्दो हुन्
महसुस कहिल्यै गरेनन्
गर्न नि कहिल्यै जानेनन्
केवन उनले जाने त पीडाको तीर रोप्न...........।।

आफ्नै मुटुको टुक्रा ठानी सम्हाल्थे होला
उनको लागि आफु दु:खमा ओराल्थे होला
सिङ्गो सपना सजाउथे होला
मिठो हासोसँगै रमाउथे होला
तर
आमाको फरिया तान्दै हिंड्ने छोरो हलक्कै बढीसकेछ
उनमा त उन्माद बैशको नशा नै सर्लक्कै चढिसकेछ
अनि जवानी आईमाईको फरिया तान्दै पछी लाग्दा
कत्ती मुटु दुख्दो हुन्
महसुस कहिल्यै गरेनन्
गर्न नि कहिल्यै जानेनन्
केवन उनले जाने त पीडाको तीर रोप्न...........।।

यस्तो थाहा पाउदो हुन् त, गर्भमै तुहाउथे होला
अहिले चुहाउने आशु त्यतिखेरै चुहाउथे होला
टुहुरोको नाम दिनबाट बचाउदै
बन्धक सपनाहरुलाई सजाउदै
अरु पुरुषको साथ रोज्न मानेन
त्यही ठुलो शायद गल्ती उनको
सपनाहरु ब्यर्थमा सजाइ ब्यर्थमा टुट्दा
कत्ती मुटु दुख्दो हुन्
महसुस कहिल्यै गरेनन्
गर्न नि कहिल्यै जानेनन्
केवन उनले जाने त पीडाको तीर रोप्न...........।।